Φυτρώνουν και στην άμμο...

Ένας τύπος, που ετοιμαζόταν για αγώνες μπόντυ-μπίλντινγκ, χτυπιόταν καθημερινά με τις ώρες στα βαράκια και στα μηχανήματα. Παράλληλα, έμπαινε στο σολάριουμ για να αποκτήσει το απαραίτητο μαύρισμα που θα αναδείκνυε τους μυες του.Κανά δυο μέρες πριν του αγώνες, γδύνεται και κοιτιέται στον καθρέφτη. Ωραίο μαύρισμα, μόνο που... το πέος του ήταν κάτασπρο! Εραστής της λεπτομέρειας καθώς ήταν, κατεβαίνει στην παραλία, γδύνεται και σκεπάζεται με την άμμο, αφήνοντας μόνο το πέος του να εξέχει.Λίγη ώρα αργότερα, περνάνε δυο γηραιές κυρίες.- Αχ, άδικος κόσμος, άδικος, λέει η μία βλέποντας το ....όργανο.- Γιατί το λες αυτό καλέ; απορεί η άλλη.- Κοίτα το! Όταν ήμουν 10 χρόνων το φοβόμουν. Όταν έγινα 20 είχα μεγάλη περιέργεια γι' αυτό. Στα 30 το απολάμβανα. Στα 40 το αποζητούσα. Στα 50, πλήρωνα γι' αυτό! Στα 60 προσευχόμουν να το βρω. Στα 70 το είχα ξεχάσει. Και τώρα έγινα 80, τα καταραμένα φυτρώνουν και στην άμμο ακόμα!